Al ligt Bapaume nog net in Pas de Calais, we zien de omgeving in slow-motion veranderen. De vlaktes zijn nog altijd vlak, landbouw het belangrijkste exportproduct, maar de dorpen volgen elkaar sneller op. We dachten dat dit een voordeel zou zijn: het toch wat eentonige landschap onderbroken door een bruisend oord.

Wat zijn er toch veel saaie dorpen in Frankrijk. Waarschijnlijk zijn er procentueel evenveel saaie dorpen in Nederland, maar wij doen ze hier nu eenmaal allemaal aan.

Het concept is strak en consistent doorgevoerd: twee straten, een kerk met een grasveldje, een Mairie (gemeentehuis), vaak met aangrenzend kleuterschool, handjevol boerderijen en een actieve dorpeling die vruchten verkoopt.

Het zijn de dorpen die de afstand naar een “grote” stad overbruggen en helpen rust te pakken. De eerste dagen waren we nieuwsgierig waar we nu weer doorheen kwamen, de laatste dagen kijken we niet meer op of om.

We voelen ons vandaag fris en de extra rustmomenten hebben ons goed gedaan. De route kan ons niet zo boeien. Het hoogtepunt blijkt een McDonald’s vlak voor Péronne. We zien de gele “M” al van grote afstand en zodoende gaan de laatste kilometers louter over eten.
In de Mac bellen we even met onze “Chef organisatie en logistiek” – de vader van Ewout – en bespreken waar de nieuwe routekaarten heen gestuurd moeten worden.

Als we – na het Amerikaanse diner voor twee – verder lopen langs een drukke doorgaande weg in de richting van de camping, stopt er plots een auto. Er springt een grijzige vrouw uit die, met de deur open en gevaar voor eigen leven, de achterbak opent.

‘Hier, vers geplukte druiven uit mijn moestuin. ‘

Ze weet niet wie we zijn, waar we vandaan komen en wat we aan het doen zijn, maar besluit te stoppen en ons iets te geven: het geeft ons veel energie. Als twee ridders met een zak dukaten lopen we glunderend verder. We kijken nog even achterom en zien hoe ze bij het instappen op een haar na geschept wordt door een vrachtauto.

Péronne is de parel na vele lege oesters van de afgelopen tijd. Een prachtige stad waarmee we definitief Pas de Calais achter ons laten en departement Somme betreden. We leren dat de stad een historisch monument is: rond de rivier de ‘Somme’ zijn geschillen uitgevochten en verdragen gesloten.

We zetten onze tent op in een nieuw record en duiken in het zwembad. In de hoek zien we bubbels, het zijn zes stralen: drie voor Jolanda en drie voor Ewout. Als je precies de goede houding pakt kunnen je voeten, kuit én rug gemasseerd worden. Niet eerder zagen we de mensen zo vervreemd naar ons kijken.