Sinds het begin van onze pelgrimage zijn we nog geen andere wandelaars tegengekomen. In de boeken lezen we dat dit deel van de route ook door pelgrims op weg naar Santiago kan worden gebruikt. Vol verwachting kijken we rond, we zien ze nog niet. Ergens wel jammer, want de behoefte om ervaringen uit te wisselen neemt toe.

We hebben het ritme gevonden en zijn zo’n uur onderweg, als Jolanda uit haar broekzak een heerlijk snoepje wilt toveren, maar een sleutel omhoog haalt. Inderdaad, de sleutel van Salle 1, de kamer in Trefcon. Eerst lachen we, dan acteren we twijfel en dan besluiten we de telefoon vandaag maar niet op te nemen. Even een dagje te wachten, voordat we deze sleutel vinden en hem terugsturen.

De korte tocht verloopt goed, we zijn op weg naar onze tweede rustdag. De camping heeft slechts 52 plaatsen, ligt aan het water en heeft keurig verzorgd groen gras. Het echtpaar dat ons in Brits-Engels verwelkomt heeft deze plek na hun pensioen gekocht.

We eten in het clubhuis van de plaatselijke visvereniging De Reddende Hengel (vrij vertaald), de enige eettent in de buurt. Morgen mogen we uitslapen, joepie! We zetten de wekker om dit niet te vergeten.