Toeval? Bij ons vertrek uit Hermonville lopen we een vrouw tegen het lijf die voor de regionale Via Francigena vereniging werkt. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht als ze ons ziet. Ze helpt ons aan de naam van een man die wij in de Kathedraal in Reims kunnen opzoeken. Hij kan ons helpen bij het vinden van een slaapplek voor de komende dagen, heeft handige tips over de route. Hij heet Jean-Marie, is iedere dag in de Kathedraal aanwezig.

Het platte land is de afgelopen dagen meer gaan golven, de grijze akkers zijn nu kleurrijke wijngaarden. Het is een korte etappe naar Reims en hier zijn we blij mee, zodat we goed kunnen rusten en voldoende tijd hebben de historische stad te bezoeken.

Aangekomen lopen we meteen de kathedraal in, de plek waar de Franse koningen werden gekroond en Jean-Maries met wandelkennis strooien.
Onze vriend is niet aanwezig, maar zal om 14.00 uur vooraan in de kathedraal achter de tafel plaatsnemen.

We lopen terug naar het plein voor de kathedraal om een kwartier te wachten.

– Start vrolijk muziekje.
Welkom bij Op zoek naar Jean-Marie, een interactieve spelshow waarbij je tussen tienduizend toeristen het wandelbrein moet ontdekken. U mag drie keer raden.
We slagen niet.

Iets voor twee sluipt er een gebochelde kale man met in de ene hand een aktetas, in de andere een wandelstok (met Jacobusschelp) de kathedraal in. Dit moet hem zijn! Om niet al te wanhopig over te komen wachten we buiten tot hij zijn jas heeft opgehangen, koffie heeft gepakt uit een thermosfles op tafel.
Klokslag half drie stappen we de kerk binnen alsof we dit voor het eerst doen, we verwonderen ons opnieuw en sluipen naar de tafel. We voeren een uiterst moeizaam gesprek waarin we niet echt iets nieuws te weten komen. Het Orakel is meer fan van de tocht naar Santiago – zelf gelopen -, beloofd dat de tocht naar Rome steeds populairder wordt. Daarna gaat hij over op het doornemen van de kerkdiensten van de komende maand.

Dat de route die wij lopen minder bekend is, was ons al wel duidelijk geworden door de beperkt beschikbare informatie die telkens hergebruikt wordt. We blijken een behoorlijk volledig naslagwerk bij ons te hebben.

Na het college van Jean schrijven we onze naam in een groot pelgrims registratieboek en bladeren we terug om te zien wie er nog meer naar Rome lopen. De meest recente naam ligt honderden kilometers voor op ons. Het zal dus nog wel even duren voordat we andere pelgrims tegenkomen.

We lopen nog een rondje door de kerk en als we bijna bij de uitgang zijn, zien we dat er twee nieuwe pelgrims aankomen! Dat is precies waar wij op hoopten, medestanders die begrijpen wat het is om dag na dag te lopen met je huisje op je rug, voeten die stinken en het slapen op rare plekken. We maken kennis met Hans uit Almelo en Lubbert uit Maarssen, zij lopen los van elkaar naar Santiago. Na het uitwisselen van ervaringen, gaan we op zoek naar een onderkomen voor de nacht.