Vandaag zijn we weer samen met z’n drieën; Jolanda, Ewout en de weg naar Rome. Het Santiago-geweld draait de andere kant op en wij mogen naar Coole, klinkt goed hè!

Een kilometerslange witte kiezelstenen Old Rome Road bevestigd dat we de juiste kant op lopen. Het is een prachtige dag. De originele route zou ons eigenlijk naar Le Meix Tiercelin brengen, maar dit vonden we te lang, zeker omdat er onderweg geen eten en drinken te krijgen is. Een risicostop in Coole is ons lot. Het is een risico, omdat het onduidelijk is of een van de honderdvijftig bewoners ons wilt helpen.

We melden ons bij de Marie (we leren snel) en ontmoeten daar Monique Songy, secretaris van de Marie en vandaag contactpersoon voor eigenwijze pelgrims. Monique is enorm enthousiast en zegt meteen een slaapplek én eten voor ons te hebben.
Een klein vreugdesprongetje mag! 100% score!

We lopen naar de overkant van de weg en in een prachtige, vrijstaande villa krijgen we een kamer toegewezen. Monique moet zelf tot 19.00 uur werken maar we mogen douchen, tv kijken en wat eten tot ze terugkomt.

Het is toch hartverwarmend? Twee lelijke, stinkende zwervers toelaten in je huis zonder dat je daar zelf direct belang bij hebt.

We hebben een geweldig gezellige avond met Monique, haar man Jean-Pierre en Mimi, een oudere dame uit het dorp. Wij oefenen Frans, zij Engels. We vinden elkaar in de oprechte lach. Na de heerlijke salade en pasta sluiten we af met een kaasplankje en zoals het hier gaat, een glas Champagne uit eigen dorp.

We slapen, slapen en slapen. Het is fijn een pelgrim te zijn.