Na bijna drie weken zonder rustdag mag de wekker uit.

We zijn iets over achten klaarwakker en hyperactief. Het ritme van opstaan, inpakken en weggaan zit diep. Inmiddels zo diep in onze vezels, dat we rusteloos door het huis lopen en hardop denken wat we moeten gaan doen. We richten onze energie op de was, we hangen haar op een rek en verplaatsen het rek zo’n drieëntwintig keer. Je zoekt toch een hobby.

Nadat we ook ons proviand voor morgen veilig hebben gesteld, gaan we op het plein “Hotel de Ville” op de ouders van Jolanda wachten.

We hebben een reuzegezellige middag, waar we naast bijpraten ook nieuwe routekaarten en beschrijvingen voor de komende weken ontvangen. Tevens krijgen we twee Nordic walking stokken die onze knieën moeten beschermen tegen het geweld van de Alpen.

We lopen met z’n allen een rondje langs de wat vervallen culturele hoogtepunten van Gy en proberen een eetplek voor vanavond zeker te stellen. De ondernemers zijn op vakantie, helaas.

Bij het afscheid is het moment daar; de tent en de slaapmatjes gaan mee in de auto naar Nederland. Wij gaan verder. Frisser en lichter zijn we klaar voor deel twee van de voettocht, want zo voelt het.