Het cijfer voor gastvrijheid na onze eerste dag in Zwitersland is een dikke 10! We hopen dat dit de norm is voor de komende twee weken.

Blaise loopt de eerste kilometers met ons mee en verklapt een snellere route naar Orbe.

Ze zijn hier erg op wandelaars georiënteerd, rond ieder dorp zijn wandelroutes uitgezet. De duidelijke, gele tekens zijn op bomen en palen terug te vinden. Ook de Via Francigena wint terrein, ze wordt vaak aangehaald op de paden en wegen die wij aandoen. In de toeristenoffice gisteren was er zelfs een heus gidsje over onze tocht te vinden.

Vandaag is het vooral zigzaggend dalen. Voor de benen is dat pittig, voor het gestel motiverend, waar we telkens de tussenplaats kunnen zien liggen.

We hadden Orbe als einddoel, bij gebrek aan een betaalbare slaapplek lopen we door naar Chavornay. Hier zijn twee adressen, een hotel en een b&b. De eerste is op vakantie (vast een groepsreis met al die andere eigenaren van de afgelopen weken). De b&b bestaat uit twee chalets waar er (naar wij denken) nog een vrij is. Er is niemand maar we besluiten te wachten.

Wanneer we na anderhalf uur nog steeds geen witte rook hebben, maken we een plan voor de nacht. We kopen eten en drinken en brainstormen over de opties: of terug naar Orbe en daar een gigaduur hotel nemen of vooruit met de trein naar Lausanne, daar iets zoeken en morgen met de trein terug. Dat laatste zou voor het eerst zijn en alleen de gedachte eraan brengt ons gemoed tot onder zeeniveau. Tussen het piekeren door blijven we bellen en na de vijftiende keer wordt de telefoon opgenomen. We zijn welkom in Gite le Charon.