Hoera. We kunnen weer huppelen, de spierpijn is weg. We gaan vandaag naar Ivrea. Volgens de papieren reisleider een bijzondere stad, waar tijdens het carnaval sinaasappelgevechten plaatsvinden tussen de historische gebouwen.

Het is de laatste dagen weer wat warmer geworden, zo’n 25 graden. Met voldoende rusten kunnen we het aan, de laatste bergen komen voorbij op weg naar een wat vlakker deel van de route.
De Via Francigena is enorm populair in deze streek. Onderweg komen we borden tegen die ons helpen de juiste route te lopen. Langs diverse paden staan grote borden met kleurrijke beschrijvingen over de natuur en de architectuur. Er zijn steeds vaker hotels en cafés die een commercieel slaatje slaan uit de tocht door het logo te gebruiken en met kortingen te strooien. Wij vinden het prima, we lopen wat minder hierdoor. We maken nog niet echt gebruik van de ogenschijnlijk aanbiedingen, het is duur hier, een nieuw dieptepunt is de twee cola voor 10 euro die we gisteren dronken.

We komen Ivrea binnen via het meer chique gedeelte van de stad en dat is ook wel eens prettig in tegenstelling tot volle drukke straten met honden. Al vrij snel valt ons oog op een bord met het logo van de Via Francigena met daaronder Pelgrims-Ostello. Ze leid precies dezelfde richting als naar onze Canoavereniging die wij eergisteren hebben gesproken. Het is spannend, maar in dit geval blijkt 1 en 1 een keer 2 te zijn. Als we aankomen staat er een vrolijke, vriendelijke, Italiaanse man het gras te maaien. Hij geeft ons de sleutels van een groot clubhuis. Het doet een beetje denken aan het kinderdagverblijf waar we eerder mochten slapen.
Tijdens de rondleiding horen we ook het tarief en dat is helaas meer dan gedacht. Er was ons verteld dat de overnachting op donatie zou zijn, maar onze grasheer had de donatie alvast voorberekend, zullen we maar zeggen. Goed, het is al veel beter verlopen dan ons kerkdebacle van gisteren en het geeft ons nu een fijne haven om de historische stad te bezoeken. Het in slaap komen gaat wat lastig door de wilde rivier, iets wat we niet hadden verwacht bij een kanovereniging.