We ontwaken uit een droom. Iets met ziekenhuizen. Het was een bizarre avond. Voordat we het in de gaten hadden, zaten we in de Italiaanse draaimolen der ziekenhuizen.

De kaak staat weer helemaal goed, alleen moet hij in bedwang worden gehouden met verband. Soms zie je in een tekenfilm een figuur heel hard een afgrond inrennen en dan in het volgende shot totaal ingetaped verder lopen, dat figuur is Jolanda nu.

Saai zal deze rustdag niet worden, sterker nog, we hebben een vol programma. We brainstormen hoe we met vloeibaar voedsel aan genoeg energie komen voor Jolanda; we besluiten hiervoor de Farmacie te bezoeken. We kopen voor een vermogen aan shakes in de smaken aardbeien, kersen en chocolade. 300 calorieën per shot.
We plegen wat telefoontjes naar Nederland om te kijken of alles met de zorg- en reisverzekering in orde is, om te voorkomen dat we bij thuiskomst een rekening onder ogen krijgen waarmee we de ziekenauto beter hadden kunnen kopen.

Het is een rustdag die we liever anders hadden gezien, maar een pelgrim heeft weinig te vertellen. Gewoon doorlopen tot je een ons weegt. We gaan door.