Iedere streek kent haar culinaire specialiteit, ieder dorp zet daar weer een eigen signatuur onder. We doorkruisen de plekken tergend langzaam en zien tot in detail wat er groeit en bloeit op de akkers. Nu zijn het de olijfbomen waar werelds duurste olie van gemaakt wordt. De harde kogels zijn nog lang niet rijp, maar vallen als een groene deken over ons heen.

De etappe is kort in kilometers, alleen maakt het stijgen en dalen het niet minder zwaar. Het uitzicht dat we na 400 meter klimmen krijgen voelt als een beloning, we zien de zee. Wat een kick om vanuit Canterbury naar de Italiaanse kust te lopen. Het aanzicht is een zoethouder, morgen komen we bij de kustlijn. Eerst even Sarzana aandoen: een dorp dat te leiden heeft gehad van bombardementen in de tweede Wereldoorlog, maar gelukkig het historische centrum bewaard is gebleven. Het is een klein stadje met veel pleintjes, bankjes en parkjes. Ideaal voor luie pelgrims.

Onze slaapplek steekt af bij de pracht van het dorp. Een kil, kaal gebouw naast de kerk. Al doen de kerkgerelateerde vertrekken de laatste tijd niet voor elkaar onder, deze schittert toch wel in eenvoud. Natuurlijk is onze Duitse wandelmaat Horst al zeker van een matrasje, dit lukt hem iedere keer. Wij zijn dan jonger en lopen wat sneller, hij loopt constant en neemt geen pauzes. Soms stopt hij, bladert wat in zijn boekje, neemt een slok water, meer niet. Wij stappen vaak flink door, maar willen zeker ieder anderhalf uur even de tas afgooien en op onze kont tegen een boompje leunen.

We zijn blij dat we nu wat oplopen met andere pelgrims en dat de dorpen meer op pelgrims zijn ingesteld dan wat we in Frankrijk en Zwitserland zijn tegengekomen.

Gabrielle arriveert ook vandaag weer in hetzelfde hok. Ze is in alle opzichten groot en heeft een flinke bos krullen, we moeten erg lachen om haar. Ze spreekt goed Engels en dat levert ons eindelijk eens de vertalingen op van al dat geouwehoer om ons heen. De verhalen zijn ietwat gekleurd, Gabrielle heeft klagen tot levenskunst verheven.

Met al die bekenden om ons heen, wennen we snel in het huis. We doen de was in een bak waar even daarvoor de kippen nog lagen te slapen.

Pizza uit het vuistje en slapen.