We snijden de route af om langer over het strand te kunnen lopen. Na 13 kilometer in de richting van het strand zijn we op een steenworp afstand als het grote nadeel van deze kustlijn zich ontvouwt: het is overgeorganiseerd. Iedere vierkante meter is toebedeeld aan een hotel of restaurant die voor twintig euro per dag een bedje en bijpassende parasol verhuurt. Verder zijn er havens en pieren. Lang strand kort: het is niet bewandelbaar en we moeten terug naar de boulevard (lees stoep naast autoweg) om deze de laatste 8 kilometer te volgen.

Door de warmte, de dode mus en het vele verkeer duurt het ons allemaal te lang. We arriveren bij ons hostel in Marina di Massa, op steenworp afstand van de zee mét een toegankelijk strand. We besluiten eens niet alles te regelen en gewoon met zwemkleding aan het strand op te rennen.

We kunnen een uurtje heerlijk zwemmen en zonnen tot een onweersbui ons terug naar het hostel stuurt.
Als de boze wolken zijn verdreven, doen we de dagelijkse klusjes alsnog. Na het eten zijn we net op tijd om de zon in de zee te zien zakken.