Al dagen bereiden de kranten ons voor op regen. Als we Camaiore verlaten, schijnt de zon alweer. Het is een lichtpuntje, want de route helpt niet mee. We lopen de halve dag langs wegen waar de auto’s naar ons idee veel te hard – en dat is al snel – langs ons scheuren.

De binnenkomst in grotere steden staat bij ons garant voor een oververhit lichaam en geest. Lucca breekt met de traditie, het is een waanzinnige binnenkomst. We lopen langs een grote rivier, dan over de stadsmuur tot bijna in het centrum, enkel de weg af wat kronkelende straatjes door en we passeren de stadspoort naar een van de oudste steden die we aandoen.

We lopen door naar de straat waar ons bescheiden hotel zit. We hebben gezocht naar een plek waar we met vier kunnen verblijven. Morgen komt M. met zijn vriendin langs, naar weken weer eens een bekend gezicht.