Beste luisteraars, vandaag komt met stip op nummer 1 binnen: de nacht in Gambassi Terme!

Om 23.00 uur worden we beide wakker en denken dat het ochtend is. Niet het uitgeruste gevoel, maar de totaal verharde spieren doen dit denken. Langer dan een uur op een kant slapen is niet mogelijk.

Het is 05.00 uur geweest en ochtend genoeg om in te pakken. We luisteren of de Pool nog ademt en gaan weg.

De boer hier is niet blij met al die pelgrims die het pad over zijn akkers volgen en – begrijpen wij later – ploegt regelmatig het hele veld om zodat er geen pad vindbaar is. Het regent nu ook en deze combinatie maakt dat we geen idee hebben waar we heen moeten, we komen amper vooruit met onze grove loopschoenen in de klei. Het is taai, de slaap, de regen, de klei.

We richten ons op San Gimignano, de tussenstop na 14 kilometer. We klimmen in de richting van de vijf torens die we al even gebruiken als kompas. Ooit waren dit veertien torens waar rijke families in woonden. We gaan niet hard en kijken onze nek scheef. Ondertussen worden we toeterend ingehaald door bussen met toeristen die – net als wij – op weg zijn naar het historische centrum dat sinds de jaren negentig Unesco Werelderfgoed is.
Bijzondere straatjes, kleine kerkjes en een groot plein waar je verplicht ijsjes moet eten. Het geeft ons energie voor het tweede deel vandaag.

Als we in het wonderschone Colle di Val D’elsa arriveren, horen we van Diego dat de commune hier geen pelgrims meer opvangt. Zelf hadden we de Parochie al gebeld, maar zij geven geen gehoor en aangezien deze een stuk hoger ligt, willen we de gok niet nemen. Na de plavuizen van gisteren gaan wij voor de luxe van een hotelletje.