We hebben een lekkere herfstzon als we door de enorme hazelnootplantages lopen. Het is lastig navigeren tussen de kleine, groene boompjes maar gelukkig helpen diverse signalen ons een weg te vinden. Het is een heerlijke etappe, we pauzeren even in Capranica voor we aan de laatste kilometers beginnen. We merken dat we naar een grote stad toewerken: Er is veel verkeer, de straten zijn wat smeriger en het volk wat luidruchtiger. Capranica is een positieve uitzondering, het plein is aangeveegd.

In Sutry bellen we aan bij Monache Carmelitane, een streng gelovig klooster waar niet gesproken mag worden en wat eigenlijk niet betreden mag worden. Als pelgrim kom je tot de balie. We wachten een tijdje als een non vraagt onze accreditatie te tonen. We leggen onze pelgrimspaspoorten – vol stempels – op een fouten draaischijf, ze draait en bestudeerd het document.
We mogen verderop in de straat naar een huis toe. Ze draait de schijf terug en naast onze paspoorten ligt er een sleutel van kamer 3.